ÖZET

Amaç:

Kronik böbrek yetmezliği, böbrek fonksiyonlarının giderek bozulması ile ortaya çıkan kalıcı glomerül filtrasyon hızının azalması ile kendini gösteren bir tablodur. Kronik renal yetmezliğinde azalmış insülin sensitivitesi, yetersiz insülin sekresyonu ve artmış hepatik glukoneogenezi insülin direncine katkı sağlar.

Gereç ve Yöntem:

Çalışmamıza, S.B. İstanbul Eğitim ve Araştırma Hastanesi İç Hastalıkları Kliniği ve Nefroloji Polikliniğinde takip ve tedavisi devam eden, 20-70 yaş arasında, 51’i hemodiyaliz, 46’sı periton diyalizi uygulanan 97 hasta alındı. Hastalar hemodiyaliz grubu ve periton diyalizi grubu olarak iki gruba ayrılarak insülin dirençleri Homeostatic Model Assessment (HOMA) ile karşılaştırıldı.

Bulgular:

Peritoneal diyaliz grubunun HOMA ortalamaları (2,59±1,69), hemodiyaliz grubundan (1,91±1,47) istatistiksel olarak anlamlı derecede yüksek bulundu (p=0,036).

Sonuç:

Peritoneal diyaliz hastalarında orta molekül ağırlıklı toksinlerin daha iyi uzaklaştırılmasına rağmen diyaliz solüsyonlarının içerdiği glukoz mevcudiyeti ve bunun getirdiği yük ile hiperglisemi ve hiperlipidemi hemodiyaliz tedavisine oranla insülin sensitivitesini olumsuz yönde etkilemektedir.